پیش‌گفتار:
جدیدترین نامه‌ی امیر را در ادامه آورده‌ام امیدوارم برای همه ما درس بزرگی باشد.
گفتار:
۵ سال قبل بود که شروع کردم به نوشتن مقاله در Codeproject, بار اول که مقاله را فرستادم, یک جواب ناراحت کننده گرفتم : “این مقاله یک آشغال کد است”.
اینطور بود که مقاله ریجکت شد و من پرت شدم به جای اولم. فکر کردم اگر کسانی هستند که میتوانند, پس لابد من هم میتوانم. عقب نشینی کردم و باز تدارک دیدم و دوباره شروع کردم.
امروز سال ها از آن روز که کار تحقیقاتی کوچولویم با عنوان “آشغال” نام برده شده میگذرد. اگرچه روزی خبر از Codeproject میدادم و شما به من با تشویق هایتان دلگرمی میدادید, حالا اما خبر بزرگتری دارم.
نتایج تحقیقات ۳ سال گذشته را در قالب ۲ مقاله در زمینه استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشین به کنفرانس کاربرد مهندسی در پزشکی و بیولوژی (EMBC) با قدمت ۳۸ ساله فرستادم. این کنفرانس که مهمترین کنفرانس در زمینه مهندسی در پزشکی در جهان است, هر ساله در کشور آمریکا برگزار میشود و پذیرای قشر متنوعی از محققان و پزشکان از دانشگاه های و مراکز تحقیقاتی از سراسر دنیاست.
ترسیدم که بگویند این ۲ تا آشغالت را بردار و برو پی کارت. اما میدانستم که آشغال ها را باید دوست داشت. گفتم اگر هم شکست خوردم, بر میگردم و تدارک میبینم و دوباره میفرستم. اما امشب نتایج بررسی ۳ ماهه مقالات آمد و هر ۲ مقاله در کمال نابوری ام پذیرفته شد.
میگویم میخواهم یک راز مهمی با شما در میان بگذارم. فقط هیس!! بیایید جلوتر. بیشتر…. بیشتر… ” آشغال ها بهترین دوستان ما هستند.. آشغال ها را دوست داشته باش! “.
گزیده:
«موفقیت یک نتیجه است نه یک هدف» گوستاو فلوبر
دیدگاهتان را بنویسید