یکی از بهترین فیلمهایی که چند وقت اخیر دیدهام، “کتاب سبز” (Green Book) است. پیشنهاد میکنم این فیلم را ببینید.
متن زیر بخشی از گفتگوی دکتر دان شرلی و تونی لیپ است، هنگامی که کنسرت دکتر شرلی به پایان رسیده و تونی کنسرت را رها کرده است و بیرون از تالار با جماعتی تاس بازی میکند. شاید مخاطب دکتر شرلی، نهتنها تونی لیپ، بلکه خودم و خیلی از خوانندگان عزیزم باشند.
دکتر شرلی: دنبالت میگشتم
تونی: آره، شرمنده. با این بچهها یه بازی کوچولو کردیم
دکتر شرلی: دفعهی بعد که پول اضافه خواستی، فقط به خودم بگو
تونی: بردنش باحالتره
دکتر شرلی: اگه ببازی چی؟
تونی: چند تا کارت بردار، من نمیبازم دکی، من نمیبازم
دکتر شرلی: پس خم شدن روی زمین و انداختن تاس برای دو زار پول، از تو یه برنده میسازه؟
تونی: چرا داری چرندیات تحویل من میدی؟ همه داشتن این کار رو میکردن.
دکتر شرلی: اونا حق انتخاب نداشتن که بیرون باشن یا برن داخل، ولی تو داشتی
محمدرضا
۲۷ فروردین ۱۳۹۸ در ۱۷:۱۳عالی
این برنده بودن مثل غرق شدن در شبکه اجتماعی هست.در پایان هزاران مطلب خوانده می شود اما از آن نمی توان یک ربع حرف زد.
به عکس کتاب خواندن