پروژه های درسی را جدی بگیرید

امروز نامه ­ای دریافت کردم از یکی از دانشجویان قدیمی. متن نامه بدین شرح است:

«سلام بر اساتید عزیز،
غرض از مزاحمت تشکر بود از همگی شما. اخیرا من اینجا (ونکوور) مصاحبه ی کاری داشتم و در حین مصاحبه، غیر از همه ی چیزهایی که توی کلاس های مختلف شما یاد گرفته بودم، خیلی از پروژه هایی که توی درس ها نوشته بودیم هم کلی کمکم کرد. پروژه های درس برنامه سازی پیشرفته، فایل، دیتابیس، مهندسی اینترنت، شبکه، مهندسی نرم، شی گرایی، …. هر کدومشون یه جور کمک کرد. حتی پروژه ی فایل که فکر نمیکردم هیچ وقت به کارم بیاد 😉 جدی جا داشت که یه تشکر رسمی از همه شما بکنم.

خیلی خیلی متشکر به خاطر همش. هم از شما و هم از TA ها.
به امید اینکه روال درس ها در … همین جوری ادامه پیدا کنه.
خوب و خوش باشین،

….»

با سپاس از این دانشجوی گرامی، نامه وی موضوعی مهمی را دوباره به یادم انداخت: هر چند کاری که انجام می دهیم بسیار مهم است، اما مهم­تر از آن، کیفیت انجام کار است. بیشترین آموخته ­ها در مراحل انجام یک کار به دست می آید و نه در نتیجه نهایی آن. این موضوع چه در محیط آموزشی و چه در محیط کاری صادق است. می­پذیرم که دلایل بسیاری وجود دارد که مانعی برای انجام با کیفیت کارها می شود، اما «در راه خویش ایثار باید نه انجام وظیفه».

پانوشت: پس از دریافت نامه دانشجوی عزیزم، کنجکاو شدم که چه نمره­ای از پروژه هایش در درس گرفته است. بایگانی نمرات را پیدا کردم. شگفت­آور بود! نمره هایش در مرحله اول هشتاد و پنج و در مرحله دوم صد شده بود(از صد نمره). نمره پایانی وی نیز بیش از سه نمره از میانگین کلاس بالاتر بود. برای او و همه عزیزانم پیروزی و بهروزی بیش از پیش آرزومندم.

گزیده:
وای بر شاگردی که روزی بالاتر از استاد نشود.
داوینچی
(به نقل از آقای نگاهی)