دیه گو

دیه گو آرماندو مارادونا در شصت سالگی از دنیا رفت. در مورد مارادونا که بخشی از خاطرات جوانی ما به او ختم می‌شود تنها می‌توانم بگویم:
نابغه‌ی محبوبی که قدر نبوغ خودش را ندانست و این باعث شد که جامعه‌ی انسانی از وجودش بی‌بهره بماند.

چند اظهار نظر درباره‌ی مارادونا را انتخاب کردم که نشان می‌دهد دیه‌گو کیست.
– رییس فدراسیون فوتبال آرژانتین: فوتبال در آرژانتین به دو بخش تقسیم می‌شه: قبل از مارادونا و بعد از آن.
– میشل پلاتینی: کاری که زیدان می‌تونست با یک توپ انجام بده، مارادونا می‌تونست با یک پرتقال انجام بده.
– خورخه والدانو: مهم‌تر از همه اینه که هیچ توپی تجربه‌ی بهتری از موقعی که زیر پای چپ او بوده نداشته.
– زیکو: او بهترینِ بهترین‌ها بود، بدون شک! برای نسل و دوره‌ی من، او واقعا بهترین بود. من دیدم که او کارهایی می‌کرد که خدا هم شک داشت انجام‌شدنی باشه.

خداحافظ دیه‌گو و روحت شاد

عکس از nytimes.com