مغز برنامه‌نویس: چگونه کد چانک‌شده بنویسیم (۵)

من از واژه‌ی «فانوس راهنما» استفاده می‌کنم ولی مطمئن نیستم که پیشنهاد مناسبی برای آن باشد.

ادامه:
آخرین کاری که می‌توانید برای آسان‌تر کردن فرایند قطعه‌بندی (چانک‌ کردن)‌ کد انجام دهید، گنجاندن «فانوس‌های راهنما» است. »فانوس‌های راهنما» بخش‌هایی از برنامه است که به برنامه‌نویس کمک می‌کند تا بفهمد برنامه چه کاری انجام می‌دهد. می‌توانید به «فانوس راهنما» را یک خط از برنامه یا حتی بخشی از آن در نظر بگیرید که وقتی چشم شما به آن می‌افتد به خودتان می‌گویید: “آها، فهمیدم!.”

فانوس‌های راهنما معمولاً نشان می‌دهند که یک قطعه کد حاوی ساختار داده، الگوریتم‌ یا رویکرد خاصی است. به عنوان نمونه، کد پایتون زیر را ببینید که  یک درخت دودویی (باینری) را پیمایش می‌کند.

فانوس‌های راهنما ابزار بسیار مهمی در زمینه‌ی یادآوری و نشانه‌یابی در طول فرایند درک و فهمیدن کد هستند. آنها معمولا برای برنامه‌نویسان مانند محرک‌های ذهنی عمل می‌کنند تا فرضیه‌های ذهنی خود درباره‌ی کد را تأیید یا رد کنند. به عنوان مثال، در ابتدای خواندن کد پایتون قبلی احتمالا هیچ ایده‌ای ندارید که این کد چه کاری انجام می‌دهد. اما وقتی اولین توضیح را می‌خوانید و چشم‌تان به کلاس Node  بیفتد، ناخودآگاه حدس می‌زنید که این کد به بحث درخت‌ها (tree) ارتباط دارد. سپس با دیدن فیلدهای چپ و راست (left, right)، حدس شما درباره‌ی کد تقویت می‌شود.

ما معمولاً چراغ‌های راهنما را به دو دسته تقسیم می‌کنیم: چراغ‌های راهنمای ساده (simple beacons) و چراغ‌های راهنمای مرکب (compound beacons).
منابع:
کتاب «مغز برنامه‌نویس» از انتشارات منینگ

گزیده:
«حکما گفته‌اند کوشا باشید تا آبادان باشید و خرسند باشید تا توانگر باشید و فروتن باشید تا بسیاردوست باشید.» قابوس‌نامه