پیش‌گفتار:
فکر نمی‌کنم شما با زبان برنامه‌نویسی «کربن» آشنایی داشته باشید. می‌خواهم داستان آشنایی خودم با زبان برنامه‌نویسی کربن را برای شما تعریف کنم.
داستان آشنایی:
یادش به خیر!
وقتی وارد دانشگاه شدم با عزیزی آشنا شدم به نام علی آقا. انسانی محجوب، آرام، باهوش، عاشق والیبال و از اهالی یکی از روستاهای نزدیک بی‌بالان. بعدها متوجه شدم که پدران ما از قدیم با هم دوست بودند ولی من افتخار آشنایی با علی آقا را تا آن زمان پیدا نکرده بود. علی آقا سال بالایی ما بود ولی هم‌رشته نبودیم.
برای آموزش برنامه‌نویسی در آن زمان از زبان Pascal و C-Plus-Plus استفاده می‌شد. آن موقع اینترنتی وجود نداشت که بتوانید برنامه‌نویسی یاد بگیرید و پاسخ سوال‌هایتان را پیدا کنید. به ناچار مهم‌ترین گزینه‌های یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی، کتاب بود و دوستان‌تان.
من هم مانند بقیه همکلاسی‌ها، هر از گاهی کتابی از کتابخانه یا دوستان امانت می‌گرفتم و چون از لپ‌تاپ و کامپیوتر شخصی خبری نبود و تنها جایی که می‌توانستیم برنامه‌نویسی کنیم سایت دانشکده بود، ناگزیر آن را از دانشگاه به خوابگاه می‌بردم و می‌آوردم. چون کتاب‌های برنامه‌نویسی معمولا قطور و سنگین بودند نمی‌توانستم آنها را در کیف بگذارم و در نتیجه به دست گرفتن آنها یک امر کاملا عادی بود .
و در این نقل و انتقال حجم عظیم دانش برنامه‌نویسی بین دانشگاه و خوابگاه، گاهی علی آقا را هم تصادفی می‌دیدم و این مسیر را با هم می‌پیمودیم. و در این رفت و آمدهای مشترک بود که من با زبان جدیدی آشنا شدم. گفتگوی بین علی آقا و من که منجر به آشنایی من شد را در ادامه بخوانید.
علی آقا: شما چند واحد درس شیمی پاس می‌کنید؟
من: هیچی
علی آقا: پس این کتاب چیه که هی با خودت می‌بری دانشگاه.
من: این ترم برنامه‌نویسی دارم و این هم کتابشه.
علی آقا: من نمی‌فهمم. یعنی شما برای یادگیری برنامه‌نویسی باید یک کتاب درباره‌ی کربن بخونید؟
من با تعجب: کربن؟!
علی آقا جلد کتابی که دست من بود را نشان داد و ادامه داد: آره. اینهاش! اینجا نوشته کربن دو بار مثبت.
من تازه فهمیدم که موضوع چی هست و شروع کردم به خندیدن.
کتابی که دست من بود کتاب سی پلاس‌پلاس بود که به صورت «++C» نوشته می‌شود. روی جلد هم با حروف بزرگ نوشته شده بود «++C» و با حروف کوچک نوشته شده بود «Programming Language» که علی آقا همیشه عبارت «++C» را می‌دید.
علی آقا دانشجوی رشته‌ی مهندسی مواد بود و طبیعی بود که با زبان برنامه‌نویسی سی پلاس‌پلاس آشنایی نداشته باشد ولی تسلطش بر شیمی که بدیهی بود. «++C» به زبان علم شیمی به معنای «کربن دو بار مثبت» است. C نماد عنصر کربن است و کربن پلاس‌پلاس یعنی کربن دو بار مثبت. کربن دو بار مثبت هم یعنی کربنی که دو الکترون اضافه‌تر نسبت به کربن معمولی دارد.
پس از یک خنده‌ی طولانی و عمیق، تازه به خود آمدم! وای! چقدر جالب! انسان‌ها بر اساس پیش‌زمینه‌ی خود چه برداشت‌های کاملا درست و کاملا متفاوت از یک نماد می‌توانند داشته باشند. خوب که فکر کردم به این نتیجه رسیدم که «زبان کربن دو بار مثبت» هم زبان جالبی است که من تا آن زمان از وجودش بی‌خبر بودم! سپاسگزارم علی آقا که من را با این زبان آشنا کردید و امیدوارم فهمیده باشم که:
هر کسی را سیرتی بنهاده‌ام
هر کسی را اصطلاحی داده‌ام
ما زبان را ننگریم و قال را
ما روان را بنگریم و حال را
پس‌گفتار:
نکته‌ی مهم این نوشته برای من این بود که به بهانه‌ی نوشتن این متن، به علی آقا پیام فرستادم و جویای حالش شدم و خواهش کردم یک بار دیگر خاطره را برای من تعریف کند. امیدوارم همیشه شاد و تندرست باشند علی آقای عزیز ما.
گزیده:
مهم‌تر از همه‌ی دلایل، تفاوت دیدگاه فرصتی است برای یادگیری. تری ویلیام
دیدگاهتان را بنویسید