یکی از نقشهای دوستداشتنی مجموعه کلاهقرمزی، فامیل دور است. او از اهالی دور است و ارادت ویژهای هم به درب دارد. حالا با اقتباس از فامیل دور، برنامهنویسی که از راه دور کار میکند (دور کار هستند) را برنامهنویس دور مینامم. در این نوشته چند نکتهای دربارهی برنامهنویسان دور را که از دوستان و اخبار یادگرفتهام، بازگو میکنم.
در گزارشی از مجلهی Communications of the ACM خواندم که «کمبود توسعهدهندگان نرمافزار» در راه هست و شرکتهای بزرگ فناوری اطلاعات با این چالش بزرگ باید دست و پنجه نرم کنند. مقاله را میتوانید اینجا بخوانید.
یکی از دوستان از قول یکی از همکاران هندیاش میگفت که شرکتهای نرمافزاری هندی با چالش کمبود برنامهنویس رو به رو شدند زیرا کووید باعث شده که برنامهنویسان هندی بتوانند قراردادهای بهتری با شرکتهای اروپایی و آمریکای شمالی منعقد کنند.
جایی در لینکدین خواندم که شرکتهای مالزیایی هم دچار این چالش شدند و خیلی از شرکتهای خارجی حتی با یک مصاحبه فنی نصفهنیمه برنامهنویسان را استخدام میکنند.
دوست دیگری که در یک شرکت کانادایی مشغول به کار هست تعریف میکرد که بعد از مدت کوتاهی که از استخدام همکاران برنامهنویس میگذرد، از روی لحن گفتار و میزان پاسخگویی آنها میتوان فهمید که آنها با شرکتهای دیگری در حال مذاکرهاند تا با قرارداد بالاتری کار فعلی را ترک کنند.
در جایی خواندم که شرکتهای بزرگ فناوری آمریکا پیشبینی میکنند بعد از باز شدن دفاتر و حضور پرسنل در شرکت، تعداد زیادی از نیروها را از دست بدهند، از این رو با سرعت هر چه تمامتر در حال جذب نیرو هستند.
به نظر میرسد کووید با همه نتایج فاجعهباری که به همراه داشت، دنیا را برای برنامهنویسان دورکار جای بهتری برای کسب درآمد و دسترسی به فرصتهای بهتر کرده است.
و آرزو میکنم در آینده به سرنوشت متخصصان صنعت نفت دچار نشویم که بعد از دورههای طلایی این صنعت، پیدا کردن شغل برایشان واقعا سخت و دشوار شده است!
محمد ندیمی
۲۳ اسفند ۱۴۰۰ در ۱۵:۵۳چه کاری فان تر از برنامه نویسی