این عکس زیبا و پیام پایین آن را یکی از دوستان بسیار عزیزم که جنوبی است برای من فرستاده. این عکس ورودی جاده بی‌بالان است. این دوست باصفا در سفری که به شمال داشت وقتی از اینجا رد می‌شده بزرگوارانه به یادم بود و این عکس را گرفته و از طریق شبکه‌های اجتماعی برایم فرستاده تا باعث خوشحالی‌ام شود. قابل گفتن نیست که با دیدن این عکس چقدر حالم خوب شد.
و اما بخوانید ادامه پیام‌های ما را:
من: به‌به، به سلامتی و خوشی. کجا رفته بودید؟ ویزا داشتید؟ 🙂 🙂 (من به شوخی به دوستانم می‌گویم که برای ورود به بی‌بالان باید ویزا داشته باشید 🙂 )
دوستم: با ری‌بن بودم. کسی چیزی نپرسید 🙂 😉 . (برای دوست جنوبی و خونگرم من، عینک ری‌بن جایگاهی ویژه دارد)
من: می‌خواهم این عکس را در وبلاگ منتشر کنم. می‌توانم با اسم یا اسم خانوادگی یا هیچ‌کدام منتشر کنم.
دوستم: می‌دونید که اسم کوچک من unique identifier است. فقط در قیاس با ترکیب اسم و فامیل که guid است، کمی بهتره ????. هر جور صلاح می‌دونید.
توضیح: من تا حالا کسی همنام با دوستم ندیده‌ام! تو دنیای من واقعا «تکه» و «لنگه نداره»، هم از نظر شخصیت و هم از نظر اسم!
گزیده:
گیلان، ای سرزمین سبزه خوش‌رنگ
دورم من از تو، گر هزاران فرسنگ
زیر بلندآسمانِ آبی و زیبا
نیست دلم دور از آن بهشتِ دلارا
گلچین گیلانی
دیدگاهتان را بنویسید